Zakres tej materii regulują akty wykonawcze do kodeksu pracy. Przepisy rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień z pracy (DzU z 1996 r. nr 60, poz. 281) określają, że pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego członkiem OSP na czas niezbędny do uczestniczenia w działaniach ratowniczych i do wypoczynku koniecznego po ich zakończeniu, a także na szkolenia pożarnicze – nie więcej niż łącznie 6 dni w roku (§ 11 ust. 1 rozporządzenia). Zwolnienie pracownika od pracy w razie konieczności udziału w akcji następuje w trybie przyjętym przez służbę ratowniczą odpowiednią do organizowania takich akcji. Pracownik nie zachowuje prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy niezbędny do uczestniczenia w działaniach ratowniczych, wypoczynku po nich, a także w szkoleniach pożarniczych. Pracodawca może jednak przewidzieć w obowiązujących w danym zakładzie pracy uregulowaniach wewnętrznych (regulamin pracy) zachowanie przez pracownika prawa do wynagrodzenia za czas zwolnienia (§ 16 ust. 1 rozporządzenia). Jest to wewnętrzna sfera normowania pozostawiona do decyzji pracodawcy. Istotn jest jednak fakt, że ustawodawca expressis verbis nałożył na pracodawcę obowiązek wydania zaświadczenia określającego wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia, w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego tytułu (§ 16 ust. 2 rozporządzenia). Wysokość i warunki tej rekompensaty regulują odrębne przepisy, tj. w rozptrywanym przez nas przypadku przepisy ustawy o ochronie przeciwpożarowej, stanowiąc, że ekwiwalent jest wypłacany z budżetu gminy do wysokości 1/175 przeciętnego wynagrodzenia ogłoszonego przed dniem naliczenia ekwiwalentu przez prezesa GUS, za każdą godzinę udziału w działaniu ratowniczym lub szkoleniu pożarniczym.
Link do rozporządzenia:
http://www.money.pl/d/akty_prawne/pdf/DU/1996/60/DU19960600281.pdf